Nick: 'Als ik hem zie stralen is mijn avond goed'

Bij Nick (37) ontstond de liefde voor voetbal tijdens een oefenwedstrijd van het Nederlands elftal in het stadion. Sinds 2003 had hij samen met zijn vader een seizoenskaart van NAC. In de coronatijd besloten Nick en zijn vader niet meer live naar NAC te gaan. Hij volgde de wedstrijden via de tv. Nick vertelt: “Tot het moment dat er twee dingen samen kwamen. Bij mij borrelde de gedachte om naast mijn baan als software engineer vrijwilligerswerk te willen doen. Ik wist alleen niet zo goed wat. Tot mijn oog viel op een advertentie waarin een vrijwilliger werd gevraagd voor een avondje NAC met iemand van mijn eigen leeftijd.”

Voetbal

Tiny is moeder van drie kinderen. De middelste, Niels (35), heeft het syndroom van Down. Tiny vertelt: “Voetbal was iets van mijn man. Wij vonden het belangrijk voor het ontwikkelen van zijn sociale contacten dat Niels ook ging sporten. Bij V.V. Virtus in Zevenbergen zette iemand een G-team op voor kinderen met een handicap, Daar voetbalt hij nu al 20 jaar. Mijn man heeft dit team altijd getraind."

Seizoenskaart NAC

Tiny vervolgt: “Mijn man en kinderen hadden een seizoenskaart van NAC. Mijn dochter stopte na een jaar. Mijn oudste zoon hield het een paar jaar langer vol. Maar mijn man en Niels bleven gaan. Mijn man werd ziek en ging bijna tot de laatste dag naar NAC. Voor Niels is een avondje NAC de avond van zijn leven. Ik ging na het overlijden van mijn man in het begin vaak met hem mee. Maar ik ben niet die voetballiefhebber met wie hij zijn voetbalpassie volledig kan delen. Het geeft hem zo veel plezier als hij los kan gaan op de tribune en over voetbal kan praten.” Die liefde voor NAC kan Niels nu delen met vrijwilliger Nick.

Goede klik

Niels vond de kennismaking heel spannend. Omgaan met veranderingen is lastig voor hem. “De eerste keer was aftasten. Mijn sarcastische grappen leerde ik snel af bij Niels. Niels neemt alles letterlijk. Daarom is duidelijke communicatie heel belangrijk. Na de derde keer voelde het of het nooit anders is geweest. Ik moet wel veel praten. Niels stelt niet veel vragen terug.” vertelt Nick. Als ze naar NAC lopen ontstaat het ritueel waarbij Niels bedenkt welke spelers er eerder bij NAC of Feyenoord speelden. Stiekem staat deze club ook hoog op Niels zijn lijstje. Bij NAC- Feyenoord wil Niels persé dat het 1-1 wordt. Nick vertelt lachend: Ik zei: ’Je gaat niet juichen als Feyenoord scoort, hè.’”

Grote lach

Nick: “Ik word blij als ik zie hoe leuk hij het vindt om dit samen te doen. Hij heeft altijd een grote lach op zijn gezicht als ik hem op kom halen en stuurt me tegenwoordig voor de wedstrijd ook een spraakberichtje: “Hey grote vriend, ga je mee met mij naar NAC?” Nick leert van Niels om dingen die fout gaan luchtiger te zien en makkelijker los te laten In zijn gezin hoort Niels er helemaal bij. Zijn dochters (7 en 9) maken zelfs armbandjes voor hem.

Theater

Voor Tiny is het waardevol dat ze weet dat Niels een leuke avond heeft. Ze maakten vooraf goede afspraken over de regels. Duidelijkheid en structuur zijn belangrijk. In het begin hield Tiny haar telefoon standby. “Voor mij is de veiligheid voor Niels het belangrijkst. Ik kan het nu aan Nick overlaten. Opladen van mijn eigen energie is heel belangrijk.”

Vertrouwen

Tiny vertelt: “Niels heeft er zo’n lol in. Het is voor hem belangrijk dat hij ook buiten de familie iemand kan vertrouwen. Als ik met hem in de stad ben, loopt hij achter me en verstopt hij zich een beetje. NAC is één van de plaatsen waar hij zich vrij beweegt. Hij heeft een koptelefoon en een stokje, dat hij snel op en neer beweegt om zijn emoties te reguleren na de wedstrijd.” Nick vult aan: “Na de wedstrijd is hij drukker in zijn hoofd. Hij wordt wat dromerig omdat hij veel te verwerken heeft. Als ze niet hebben gewonnen, fantaseert hij over wat ze beter hadden kunnen doen. Hadden ze hem maar in de spits gezet, zegt hij dan vol overgave.”

Accepteren

Tiny geeft aan: “Nick let op wat Niels zegt, hoe hij beweegt en wat hij doet. Nick ziet Niels en accepteert hem volledig zoals hij is. Soms is Niels moeilijk te verstaan, maar Nick heeft het geduld om hem toch te begrijpen.”

Win-win

Tiny vertelt verder: “Ik ben blij dat Niels naar NAC kan blijven gaan. Ik had het echt niet vol gehouden. Het geeft mij ruimte voor alle andere dingen. Al is het alleen maar de ruimte in mijn hoofd. Het geeft mij meer plezier om andere dingen te doen. Ik heb nu bijvoorbeeld een theater abonnement. Ook hier neem ik Niels mee naar toe. Zolang het kan wil ik hem zoveel mogelijk geven. Deze win-win is voor ons alle drie een cadeautje!”

Tekst: Jessie Vermeer
​Fotografie: Paul Ranft