Peggy: 'Ook dit leven kan mooi zijn'

Peggy en haar man Rob hebben een dochter van 18 jaar, Marre. Ze is meervoudig gehandicapt. Ze heeft het niveau van een baby van vier maanden. Ook heeft ze vaak epileptische aanvallen. “Onze dochter heeft mijn man en mij uiteraard veranderd. Ze heeft veel zorg en aandacht nodig. Maar ook dit leven kan mooi zijn.”

Periode van rouw

Toen Marre werd geboren, raakten Peggy en Rob in paniek. Ze waren geschokt door haar handicap. “We hadden tijd nodig om te begrijpen wat dit betekende,” zegt Peggy. “We moesten het verwerken en accepteren. We hebben gerouwd. Beseffen dat ons gezin anders is, duurde echt even. We moesten ons leven helemaal aanpassen.”

Veel zorg voor Marre

Het gezin staat in het teken van de zorg voor Marre. Peggy heeft veel lof voor de zorg. Dat was anders toen hun dochter net was geboren. “De eerste 1,5 jaar was er geen extra zorg voor haar. Terwijl die wel nodig was. We hadden verdriet. Daarom was die periode extra moeilijk.”

Communicatie via gebaren

Marre is een tevreden en geduldig kind. De communicatie gaat via gebaren. “Ze beweegt haar handen en lacht lief. Het is belangrijk dat alles zo kalm mogelijk gaat. Verschonen bijvoorbeeld kan niet even snel worden gedaan. Daar wordt ze onrustig van.” aldus Peggy.

Leven zonder stress

“Het is heel prettig om haar in huis te hebben”, gaat Peggy verder. “We zorgen ervoor dat het rustig is in huis. Het voelt bijna vredig aan. Want als ik stress heb, dan kijkt ze op een andere manier naar me. Dan gaat het niet goed met haar.” Om te ontspannen gaat Peggy ongeveer 10 minuten per dag stil zitten. “Ik let dan op mijn ademhaling. Je zou het mediteren kunnen noemen. Het helpt me om rustig te worden.”

Mantelzorger voor dochter?

Peggy voelt zich geen mantelzorger. “Mijn leven vind ik niet moeilijk. Ik hoef haar niet op te voeden. Wij hebben ook een zoon van 16, Timo. Dat puberen van hem vind ik soms pittig”, zegt ze lachend. Toch waren de afgelopen 7 jaar best zwaar. Marre kreeg vaak longontsteking. Ze moest daarvoor regelmatig naar het ziekenhuis.

Prettig zoals het nu gaat

Bij Marre moet er altijd iemand zijn. Spontaan even weggaan met haar man kon tot voor kort niet. Gelukkig kan dit sinds een aantal jaren wel. Vlakbij waar Peggy woont kan Marre logeren. Ze wordt verzorgd door een vrouw die haar al kent sinds ze 1,5 jaar oud was.

“We kunnen nu meer weggaan”, vertelt Peggy. “Zelfs met vakantie! Timo geniet daar erg van. En wij ook natuurlijk. Het is eigenlijk wel prettig zoals het nu gaat. Er zijn ook goede dingen.”

Marre, Rob en Timo zijn niet de echte namen. Deze zijn vanwege de privacy veranderd.

Tekst: Liesbeth de Groot
Fotografie: Paul Ranft