Herman: 'Ik leerde wat grenzen stellen is'

Herman* en Lena* hebben een zoon, Arjan*, van 40 jaar oud. Arjan woonde alleen. Hij was altijd moe en snel overprikkeld. Toen vastgesteld werd dat hij een ziekte heeft met blijvende pijn- en vermoeidheidsklachten, kon hij bijna niets meer zelf doen. Hij vroeg of hij bij zijn ouders mocht wonen. “Wij vonden dit goed, want natuurlijk wil je je kind helpen,” vertelt Herman. “Maar het effect op ons leven was enorm.” Na 4 jaar ging Arjan weer op zichzelf wonen. Herman en zijn vrouw proberen hun leven weer op orde te krijgen.

Grote invloed op het dagelijkse leven

Arjans ziekte had een grote invloed op het leven van Herman en Lena. “Het nam ons en het huishouden in beslag. Er waren veel beperkingen die verhinderden om normaal te leven. Bijvoorbeeld door zijn gevoeligheid voor geluid moest het in huis stil zijn. Daarom stofzuigden we ’s nachts als Arjan sliep. Ook muziek deed pijn aan zijn oren, dus luisterden we niet meer naar muziek.”

Beiden een burn-out

Na een paar jaar kregen Herman en Lena een burn-out. Het was heel moeilijk om hun kind te zien lijden. Maar ook de langdurige stress en het verzorgen van Arjan werd te veel. “We rouwden ook om de beperkingen van Arjan. Het is immers voor altijd en dat wil je niet voor je kind. Het was heel heftig allemaal.”

Cursus De Mat

Om vol te houden, moest het anders. Ze probeerden hun leven te veranderen. Wandelen en yoga bijvoorbeeld zorgden voor ontspanning. Maar de situatie bleef moeilijk. Herman wilde er zelf niet aan onderdoor gaan. Via de casemanager en maatschappelijk werker kwam Herman in contact met BredaMantelzorg. Daar volgde hij een cursus De Mat.

Niet alleen

“De groep had 12 mantelzorgers,” aldus Herman. “Het gaf me het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Belangrijk voor mij was het leren grenzen stellen. Ik wist niet wat dat was. Tijdens de cursus stelden we doelen om thuis te oefenen. Dit was niet altijd makkelijk, maar ik deed het wel. Het meebuigen met wat onze zoon wilde, was echt te ver gegaan. Zo vroeg ik Arjan te vragen om 's middags even weg te gaan. Dan konden we overdag stofzuigen in plaats van 's nachts.”

Verantwoordelijkheid terugleggen

Ook leerde Herman te onderscheiden of Arjan iets niet wilde doen of kon doen. Een belangrijk verschil. “Ik leerde om beter voor mezelf te zorgen. Ik geef een voorbeeld. Omdat Arjan een dieet volgt, aten we ’s avonds niet gezamenlijk. Als mijn vrouw en ik gegeten hadden, kookte Arjan voor zichzelf. Het was een gewoonte geworden dat wij dan zijn afwas deden. Hij zei daar te moe voor te zijn. Maar voor ons was het ook teveel om later op de avond nog af te wassen. We vroegen hem dit voortaan zelf te doen en dat deed hij. Voorzichtig kon ik zo de verantwoordelijkheid voor zijn ziekte deels bij hem terugleggen. Ik kan iedere mantelzorger die overbelast is deze cursus aanraden.”

Verdere leven

Inmiddels woont Arjan weer in een eigen appartement. Herman wil de ‘verloren’ tijd inhalen. "Dat kan natuurlijk niet, maar ik wil toch weer een zinvol leven opbouwen. En wat ik tijdens de cursus heb geleerd, neem ik mee in mijn verdere leven. Samen met mijn vrouw kan het leven nog mooi zijn."

Tekst: Liesbeth de Groot​

*Wat de mantelzorgers vertellen is waargebeurd. De namen zijn aangepast om hun privacy te bewaren. Op de foto staan niet Herman en Lena.