Miriam Koch: 'Je bent niet alleen'

Dagelijks spreek en zie ik mantelzorgers. Soms zijn mensen zich heel bewust van hun rol, maar vaak ook niet. Toch vervullen ze een onmisbare taak.

Mijn naam is Miriam Koch, ik ben 39 jaar en werk als medisch maatschappelijk werker bij Revant, het medisch specialistisch revalidatiecentrum. Op de neurologieafdeling begeleid ik revalidanten en hun naasten – zowel tijdens een klinische opname als in de polikliniek.

Het treft niet één persoon, maar een heel systeem

Wanneer iemand te maken krijgt met een hersenletsel of een andere neurologische aandoening, heeft dat niet alleen invloed op die persoon zelf. Het raakt het hele netwerk eromheen: partners, kinderen, familie, vrienden.

Daarom plan ik mijn gesprekken bewust niet alleen met de revalidant, maar ook met hun naasten. Samen kijken we wat ieder nodig heeft. Regelmatig zie ik de verbaasde blik van een partner als ik vraag: “En hoe gaat het eigenlijk met ú?” Want ja — ook jij doet ertoe. Ook jouw welzijn is belangrijk.

Er is vaak zoveel liefde en betrokkenheid, dat mensen zichzelf bijna vergeten. En juist dat maakt mantelzorg zo intens én zo waardevol.

Samen sta je sterker

In mijn werk probeer ik niet alleen te luisteren, maar ook te helpen bij het vinden van passende ondersteuning. Denk aan organisaties zoals BredaMantelzorg, Saar aan Huis of Quatre Mains. Ik wijs mensen op mantelzorgwaardering of mogelijkheden voor respijtzorg — een adempauze die broodnodig kan zijn.

Vanuit mijn rol bij Revant heb ik daarom ook een partnergroep opgericht. Deze groep is speciaal bedoeld voor mensen van wie de partner een beroerte heeft doorgemaakt. Zowel voor partners van klinische als poliklinische revalidanten.

Een plek om te delen, te leren en te ademen

In de partnergroep reiken we handvatten aan om beter om te gaan met de veranderde leefsituatie en het soms veranderde gedrag van hun partner.

We bespreken onderwerpen als: Wat is er voor u veranderd? Hoe ondersteunt u uw partner, en wat doet dat met u? Hoe blijf je goed communiceren met elkaar? En misschien wel het belangrijkste: hoe zorg je goed voor jezelf?

Wat ik telkens weer zie, is dat mensen opluchten als ze merken: ik ben niet alleen. Ze leren van elkaar, herkennen emoties en vinden steun in elkaars verhalen.

Vergeet jezelf niet

Mantelzorg is liefdevol, maar ook zwaar. Soms heb je het gevoel dat je altijd ‘aan’ moet staan. Dat je geen ruimte hebt om zelf even stil te staan. Toch is het zo belangrijk om dat wél te doen.

Je hoeft het niet perfect te doen. Niemand kan dat. Gun jezelf rust, hulp en erkenning. En geef jezelf af en toe ook een welverdiend schouderklopje.

Je bent niet alleen.

Miriam Koch is medisch maatschappelijk werker bij Revant. Op verzoek van BredaMantelzorg schreef ze deze blog.